Mehonieuws : Coach in de Kijker, JANdadde !!!

 

              

 Weledelgestrenge Zwienkerkenaars, beste Zwientjes, beste Mehonians, beste al de rest,

 

Zeg, help mij eens even…het is toch die zangeres Natalia die zingt dat “behind every great man, there has to be a great woman” ? Ja hé? Dat kan wel zijn hoor, maar bij Mehoni klinkt dat toch een beetje anders, nl. “behind every sixpack of women, there has to be a great coach”, of zoiets. Neem nu onze U15 ploeg. Die meisjes zijn al ruim een maand voor het einde van het seizoen kampioen in hun afdeling, en werden naar die kampioenstitel geleid door hun coach, Jan Boone, niet te verwarren met het gelijknamig opperhoofd van de speculoosfabriek Lotus. Jan slaagde erin om met zijn U15 troepen zo maar even 20 van de 21 matchen te winnen. Straf hé ? Uw reporter heeft het speciaal voor jullie opgezocht : een Mehoni-ploeg die 95% van al zijn matchen wint, komt bijna even weinig voor in Zwienkerke als gemeenteraadsverkiezingen ! Hoog tijd dus om onze U15 coach in de kijker (hierna : “Ck”) te zetten. Ach ja, wanneer Jan niet coacht, dan is hij professor bewegingsleer aan de Universiteit Gent. Ondergetekende mocht Jan enkele vragen stellen over Mehoni en sport in’t algemeen. Neem alvast een koffietje en een Lotus speculoos koekje erbij, en lees mee…

 

Beste Jan, uw ploegje speelde dit seizoen kampioen. Niet zomaar kampioen, want de meisjes wonnen op één na al hun matchen dit seizoen. Het zou zo maar een examenuitslag aan de UGent kunnen zijn : “U15 geslaagd met grootste onderscheiding, cum laude” ! Hoe zot is dat ? En ook nog eens Hermes Oostende op respectabele afstand geslagen, woehoe !! Volgens ons gemeentebestuur zit er nochtans niets speciaal in’t grondwater van ons dorp, en bij de volleybalbond beweren ze bij hoog en bij laag dat ze de U15 Mehonias niet bij vergissing in een verkeerde divisie ingedeeld hebben. Hoe komt het dan dat uw ploeg over de concurrentie walste alsof het niets was ? Leg jij het ons eens uit a.u.b., wat is het geheim van die U15 ?

Ck: Tja, moeilijke vraag om mee te beginnen. Ik denk dat in onze ploeg elke speler zijn rol heeft: Het vleugje genialiteit van Lieselot, de snelheid van Ella, de gedrevenheid van Luna, de lichtvoetigheid van Lore (DS), de kill-blocks van Marthe, de consistentie van Charlotte, het kanon van Selina, en de super-support van Lore (DG), dat zijn maar enkel kenmerken. Het zijn bovendien heel verschillende types in de ploeg: van heel uitbundig en expressief tot eerder rustig en berekend, maar op één of andere manier klikt het heel goed binnen de groep en zorgen ze heel goed voor elkaar. Als het al eens wat minder gaat op het veld sleuren ze elkaar erdoor. Zoals op mijn Mehonitrui staat: ‘I am coach of a freaking awesome volleyteam’.

 

Een volleybalploeg, neem nu de U15 Mehonias, is eigenlijk een “coat of many colors”, of een lappendeken. Hoe zorgt een coach ervoor dat alle speelsters, met verschillende karakters, kwaliteiten, motivatie, etc., een goed team vormen ?

Ck: Ik denk dat hier niet direct een recept voor is, en dat elke coach dat wel op zijn manier aanpakt. Voor mij is naast hard trainen, gewoon ook ‘leute maken’ op training heel belangrijk. Als dat dan vraagt dat ik al eens in een Sinterklaaskostuum moet rondlopen of eens een Tiktokfilmpje moeten maken, dan doe ik dat met plezier…  

(n.v.d.r. : zie hierboven voor coaching-tips !! Nu we eraan denken, ondergetekende is trouwens ook al “stand-in” Zwarte Piet geweest bij Mehoni😊).

 

Terloops, wat doe je liever : zelf spelen of coachen ?

Ck: Dan toch het liefst zelfs spelen. Coachen vind ik ook stresserender omdat je zelf aan de kant moet blijven staan. Als je zelf speelt, heb je het toch nog meer zelf in de hand.

 

Je woont in Blankenberge (n.v.d.r. : geen paniek, het overkomt nog Mehonisten) en coacht Mehoni (in) Zwienkerke. Nogal wat speelsters komen ook uit Blankenberge. We leggen u daarom een moeilijk dilemma voor : is het volgens u “Mehoni” Blankenberge of voor Mehoni Zwienkerke ? Niet dat we uw keuze willen beïnvloeden hoor, maar weet wel dat Zwienkerke NIET valt onder het energie-afschakelplan als we in de volgende winters te weinig elektriciteit zouden hebben, en Blankenberge wel. Besef ook dat onze S4, de Super-Sympathieke-Schepen-van-Sport van Zwienkerke, dit interview meeleest in hoofde van haar functie. Ach ja, je weet ongetwijfeld ook dat de Sportdoze in Blankenberge geen kantine heeft om na te genieten, in tegenstelling tot de Mehoni Arena in Zwienkerke centrum (met steeds vlotte en sympathieke bediening, en democratische prijzen)…Beste Jan, uw keuze nu, wat wordt het : “Mehoni” Blankenberge of voor Mehoni Zwienkerke ? Gooi het in de groep…

Ck: Een diplomatisch antwoord zou Mehoni Zwienberge (of Blankenkerke) zijn. Maar diplomatie, daar doen we niet aan mee zeker? Ik heb de meisjes op training ooit eens een onderling matchke laten spelen met als ploegindeling: de boeren van Zuienkerke tegen de marginalen van Blankenberge. Dat was best grappig en ze waren in elk geval heel gedreven om te winnen.Doe mij dan maar Mehoni Zwienkerke: niks boven de charme van een gezellige, kleine vereniging (met toch wat tentakels naar Blankenberge).  

(n.v.d.r. : wie zou die memorabele Mehoni-derby gewonnen hebben ? De boeren van Zwienkerke toch, mogen we hopen ?)

 

Zeg Jan, op het plein slaag jij erin om een hele bende meisjes perfect onder controle te houden (n.v.d.r. : proficiat, het is niet elke man gegeven !). Zo’n coach heeft dus best wel veel gezag, nietwaar ? Wellicht neem je die eigenschap gewoon mee van het volleybalplein naar de huiselijke kring ? Onze vraag nu : wie heeft het meest gezag, coach Jan of vader/echtgenoot Jan ?

Ck: Dat zou je eigenlijk aan mijn dochter Ella moeten vragen, die het zowel thuis als op het veld met mij moet doen… Ik denk dat ik me eigenlijk niet anders gedraag want in beide situaties kan ik af en toe het kind in mij naar boven laten komen. Als vader zal ik waarschijnlijk wel af en toe eens wat meer autoritair uit de hoek komen, als mijn kinderen weer maar eens al hun gerief slingeren. Dat is zowat het enige wat me echt op de kast kan jagen. Voor de rest ben ik eigenlijk een heel rustige persoon, die zich niet zo snel kwaad maakt of irriteert.

(n.v.d.r. : dit antwoord wordt nu ongetwijfeld onderworpen aan een strenge, maar rechtvaardige peer-review ten huize Boone).

 

Uw U15 ploeg speelt kampioen dit seizoen. Wat nu ? Welke is de volgende ambitie of uitdaging voor hun coach ?

Ck: Als coach is het algemeen mijn ambitie om jongeren plezier te laten beleven aan sporten en om hen iets bij te leren. Dus gelijk welke ploeg ik train (want bij verschijnen van dit interview mag dit nog niet geweten zijn 😊), daar zal ik me voor inzetten. Het is zeker leuk om kampioen te spelen met een ploegje, maar tot die leeftijd U15 is ontwikkeling belangrijker dan de prestatie op zich. Dus als je mij vraagt of ik ambitie heb om de stap te zetten naar ereklasse (😊), dan is het antwoord: NEE. Mehoni rocks!

 

Stel dat het U15 dreamteam gewoon verder volleybal speelt, maar niet meer onder uw vleugels als coach. Welk advies zou je hen meegeven (voor op of naast het plein)? Welke vrijblijvende boodschap zou je de volgende U15 coach, wie dat ook moge zijn, eventueel meegeven ?

Ck: Ik hoop in elk geval dat ze de volgende jaren blijven volleyballen. Ze hebben allemaal een goede dosis talent meegekregen en het zou zonde zijn mochten ze er verder niks meer mee doen. Dus ik zou hen zeker het advies meegeven om de drive te behouden en niet op te geven, ook al is er eens een jaar dat het wat minder goed loopt of de sfeer wat minder is.  

 

What if…? Beste Jan, stel dat uw dochters en hun mama het lumineuze idee krijgen er enkele dagen op uit te trekken, de vrouwen gaan alleen op pad dus, en jij en uw zoon blijven eenzaam achter, ocharme….Anders gezegd : jullie hebben het kot enkele dagen voor jullie alleen, klinkt dat goed zeg, quality time ! Wat zou er zoal op het programma staan van vader en zoon ?

Ck: Ik ga ervan uit dat mijn vrouw en dochters de VISA-kaart meehebben en gaan shoppen, dus ik ga het zelf proberen zo goedkoop mogelijk te houden dan. Misschien starten in de ochtend met een fiets/MTB-tochtje in de Vlaamse Ardennen (onderbroken door een koffiepauze op het terras op de Oude Kwaremont), gevolgd door een middagje samen in de zetel naar een of andere sportwedstrijd kijken. En dan in de late middag gaan aperitieven in de O’Neill Beachclub in Blankenberge met vrienden tot de zon onder gaat… Klinkt wel goed. Kunnen we dat volgende week plannen?

(n.v.d.r. : 😊😊)😊, ondergetekende, geboren en opgegroeid tussen de kasseien van de Vlaamse Ardennen, kan daar VOLLEDIG inkomen. Het terras en de tuin van “In’t Palet” op de top van de Kwaremont zijn gewoon de ultieme pitstop voor elke wielertoerist.)

 

Welke sportieve prestatie van jezelf gaf je het meest voldoening ?

Ck: Gezien ik toch een beetje ijdel ben en dus niet te snel wil toegeven aan de stijgende leeftijd, ben ik er trots op dat ik vorig jaar de Marmotte heb uitgefietst in een aardige tijd (voor mijn leeftijd 😊). Voor mezelf toch de bevestiging dat er alvast op de ‘uithouding’ toch nog niet veel verval zit. Ik ben trouwens aan het uitkijken naar een nieuwe uitdaging… dus voorstellen zijn altijd welkom.

(n.v.d.r. : Jandadde zeg, wat een prestatie ! Voor cyclo-dummies, “La Marmotte” is geen Alpijns knaagdier, maar wel de koninginnenrit uit De Tour de France, ongeveer 180 km lang, en ruim 5000 hoogtemeters, gedrapeerd over mythische Alpencols zoals de Glandon, Col du Télégraphe, Col du Galibier en…als toetje Alpe d’Huez. Proficiat !!).

 

Welke sportieve prestatie, die je zelf hebt gezien (al of niet live), vind je de meest inspirerende of meest epische, en waarom ? Voor uw reporter was dat o.m. Luik -Bastenaken-Luik van 1980, die Bernard Hinault gewonnen heeft in de sneeuw na een ontsnapping van 150 km, en met ruim 9 minuten voorsprong op de tweede. De meest inspirerende was de Rotterdam Marathon (1985), wereldrecord voor Carlos Lopez, die als een perfect afgestelde metronoom 8 keer 5 km liep in telkens 15 minuten, en dan dat restje nog van 2 km 195 m eruit perste, op weg naar een nieuw WR.

Ck: Voor mij zijn dat dan vooral de prestaties waarbij je, uit emotie, recht springt uit je zetel. Dan denk ik aan de gouden medaille van Tia Hellebaut in het hoogspringen of van Nina Derwael in gymnastiek. Ik heb ook over het algemeen veel bewondering voor prestaties in sporten waarin eigenlijk enkel de Olympische Spelen echt tellen. Dan werk je als sporter 4 jaar volledig toe naar één evenement en als je daar dan alles kan doen laten kloppen, moet dat echt magisch zijn. Ook de Belgische hockeyploeg is hier een perfect voorbeeld van.

 

Tot slot, ondergetekende heeft al heel veel vragen uit zijn duim gezogen (meer dan 120, zucht...), en veel welwillende slachtoffers gevonden om erop te antwoorden (waarvoor dank aan allemaal trouwens !). Als afsluiter gaan we eens de rollen omdraaien : stel jij nu eens een vraag aan ondergetekende ?

Ck: Ik heb zelf als kind altijd sportjournalist willen worden. Ik sprak op een cassetterecordertje de matchverslagen van de Champions League matchen in en ik heb ooit nog naar de Droomfabriek geschreven om de match Club Brugge-Anderlecht mee te mogen becommentariëren met Jan Wauters. Hoe ben jij in de sportjournalistiek beland en van welke sportgebeurtenis in de toekomst zou je graag verslag uitbrengen? (De titel van de dames van Mehoni zou nu natuurlijk een heel goed antwoord zijn.)

 

Uw Reporter : Ja, lap…je interviewt iemand die in het onderwijs staat, en je krijgt al direct…huiswerk mee, help !!

Maar om op uw eerste vraag te antwoorden, uw reporter is daar inderdaad “in beland”, prima woordkeuze hierboven trouwens. Zo’n 7 jaar geleden, op de dag van de Tweedaagse voettocht door Zwienkerke had ondergetekende naar Wenduine (en terug) gelopen, en was daarna afgezakt naar “de tent” op het dorpsplein, waar een tof coverbandje voor ambiance zorgde. Plots nemen twee blonde dames plaats naast mij, een zekere Tania Timmerman en ene Nathalie Vanassche, die met een scootertje de verre tocht van Uit- naar Zwienkerke hadden overleefd, en die - wellicht daarom - in opperbeste stemming waren. Ze hadden ook grootse plannen, vertelden ze samenzweerderig. Ze zouden nl. Mehoni 1.0, dat al een paar jaar schijndood was, terug reanimeren tot Mehoni 2.0. Gij nu !! Toen stelde die Tania de retorische vraag : “Zeg, zou jij niet de Mehoni reporter zijn ? “. Noteer opnieuw : ik kreeg ook toen direct huiswerk….van Juf Tania. Ik heb echter geen flauw idee hoe ze daarvoor bij mij terecht gekomen zijn. Wellicht wegens geen tegenkandidaten, zoek niet verder. Enfin, alles is toen begonnen met het eerste verslagje “Make Zwienkerke Great Again”, en we zijn ondertussen aan het einde van het 7^e seizoen Mehonieuws (of voordien “Kwatongen”).

Juist, wat dat ander huiswerk betreft, ofte die uitdaging hierboven, nl. live verslag uitbrengen van een Mehoni match. Beste Jan, zoals je weet wordt de meeste verslaggeving tegenwoordig in duo gedaan op TV en radio, juist ? Ik zie dat wel zitten hoor, met een geschikte co-commentator, ene met ervaring liefst (bij voorkeur opgedaan op een cassetterecorder😊). De titelmatch van de dames is misschien wat te snel, maar wat dacht je van een Mehoni-derby (oefenmatch) U15/U17- Dames, of Dames/VLM of, waarom niet, Blankenbergse Marginalen vs. Zwienkerkse Boeren, of elke andere combinatie van Mehoni ploegen in de aanloop naar het nieuwe seizoen (bvb. tijdens het trainingsweekend aan de Blaarmeersen) ? En welke format wordt het : de puntentafel wordt voor de gelegenheid de commentaar-box ? Met microfoontjes zoals Karl en José, of doen we de Mehoni-versie van Statler en Waldorf, de Mehoni Muppets 😊 ? Gaan we dat organiseren ? ’t Zal wel zijn !

Je ziet, zowel op als naast het plein : we geven ons niet !

 

Ignace Cognito