WOORDJE van ALAIN DE VLIEGHE
BURGEMEESTER VAN ZUIENKERKE NAV. LEGGEN STRUIKELSTEEN TE NIEUWMUNSTER VOOR
LUCIEN NEYRINCK
DD. 19 NOVEMBER 2023
Geachte heer Gunter Demnig, kunstenaar
Beste leden van het schepencollege , gemeenteraad, parochieraad Nieuwmunster, 11 november comité
Beste voorzitter en leden van de cultuurraad
Beste Antoon Vandamme,
Beste Freddy en Marijke Verburgh
Maar vooral beste familieleden van Lucien Neyrinck en in het bijzonder Ghislaine Neyrinck, jongste zus van Lucien.
Vandaag zijn wij hier samen gekomen om Lucien Neyrinck te gedenken met een struikelsteen. Hij die zijn leven heeft gegeven voor onze vrijheid. Deze grote opkomst vandaag getuigt dat de dood en het lijden van een familielid dat de meeste van jullie nooit gekend hebben, bij iedereen een gevoelige snaar raakt.
Lucien werd geboren in de Doelhofstraat te Nieuwmunster op 1 november 1926 en groeide in een gezin van 16 kinderen waarvan er 6 stierven als baby.
Zijn ouders waren Henri Neyrinck en Sylvie Schaepdryver .
Tijdens de oorlog was zijn vader overste van de verzetsgroep Beernem van het Geheim leger ook genaamd ‘ Maquis’ , hij werd de vader van ‘ De Maquis’ genoemd. Hij had de leiding van alle ondergedokenen die rond het psychiatrisch centrum van Beernem verbleven. Ook Lucien was lid van deze verzetsgroep net als enkele van zijn broers, zussen en schoonbroers.
Zij saboteerden het telefoonnet langs de spoorlijn Brugge-Gent . De telefoondraden werden op de telefoonpalen doorgeknipt. Deze sabotage werd meerdere malen herhaald. De ploeg Beernem saboteerde eveneens een ondergrondse telefoonkabel langs het kanaal Brugge – Gent tussen Moerbrugge en Beernem.
In de nacht van 17 op 18 juli 1944 kwamen de Duitsers Henri ophalen die niet aanwezig was.
Daarom werd zoon Lucien , die ziek te bed lag, aangehouden en op transport gezet naar Gusen in Oostenrijk . Op 16 september werd hij getransporteerd naar Mauthausen waar hij op 5 februari 1945 overleed, amper 17 jaar oud.
In Mauthausen werden de gevangenen vooral tewerkgesteld in de plaatselijke steengroeve. Zoals bij de meeste concentratiekampen van de nazi's waren de verblijfs- en arbeidsomstandigheden voor de gevangenen zeer slecht. Voorts bepaalden mishandeling, straf, ziekte en honger het beeld van alledag. Gevangenen werden doodgeslagen, opgehangen, of doodgeschoten. Er was een trap van 186 treden naar de diepte van de granietgroeve, waar menigeen het leven liet. Lucien heeft meegebouwd aan deze trap.
Ghislaine heeft samen met haar zoon en dochter dit kamp bezocht net als ikzelf en mijn vrouw.
Je voelde daar de dood en de gruwel, echt beangstigend.
Het nodige opzoekingswerk voor al deze informatie werd gedaan door het echtpaar Freddy en Marijke Verburgh, waarvoor dank.
De cultuurraad van Zuienkerke heeft na goedkeuring van het schepencollege, het initiatief genomen om ter nagedachtenis van deze held een struikelsteen of stompe steen te plaatsen.
De Duitse kunstenaar Gunter Demnig ontwikkelde het concept van de Stolpersteine of Struikelstenen. De heer Demnig, die in Duitsland woont, is hier vandaag persoonlijk aanwezig om de stompe steen te plaatsen.
De struikelstenen worden als gedenktekens aangebracht in het trottoir voor de vroegere woonhuizen van mensen die door de nazi’s verdreven, gedeporteerd, vermoord of tot zelfmoord gedreven zijn.
De eerste struikelsteen werd in België geplaatst in 2009.
De struikelsteen is van beton. Op de kop van 10x 10 cm zit een messing plaatje, waarin met slagletters de naam, geboortedatum , deportatiedatum, plaats en datum van het overlijden van de herdachte persoon zijn aangebracht.
Met deze steen wil de gemeente Zuienkerke haar erkentelijkheid voor de inzet van Lucien en bij uitbreiding van zijn ouders, broers en zussen bevestigen. Zo zullen wij hem altijd blijven herinneren.
En laten we nu overgaan tot het voorlezen van een gedicht, geschreven door Antoon Vandamme hier aanwezig .
Achteraf luisteren we nog naar de Last Post en het lied ‘ Mauthausen’ van Liesbeth List.
Nadien wordt iedereen uitgenodigd in De Bommel voor een klein ontbijt, verzorgd door de leden van de cultuurraad.